Sepang - Malezja

szczypa

Niespełna sześciokilometrowy tor Sepang zlokalizowany jest w pobliżu nowego międzynarodowego lotniska w Kuala Lumpur i w chwili oddania do użytku był (i dalej jest) uważany za jeden z najnowocześniejszych obiektów wyścigowych na naszej planecie.

Nie był to jednak pierwszy malezyjski akcent w świecie wyścigów - w 1991 roku na torze Shah Alam odbyła się runda Motocyklowych Mistrzostw Świata, a sam Sepang gościł motocyklistów już w kwietniu 1999 roku.

Dziewiczy wyścig Formuły 1 na torze Sepang odbył się jesienią 1999 roku, a tradycyjnie gorące warunki były dodatkowo podgrzane przez czterech kierowców, którzy walczyli o mistrzostwo. Na cztery wyścigi przed końcem sezonu, różnica między pierwszym a czwartym zawodnikiem w klasyfikacji wynosiła tylko 14 punktów. Był to również wyścig, w którym Michael Schumacher powrócił na tor po ciężkim wypadku na Silverstone. Schumi zdominował cały weekend, jednak na koniec oddał zwycięstwo swojemu koledze Eddiemu Irvineowi, aby wspomóc go w walce o tytuł.

Dominacja Ferrari utrzymała się również w 2000 i 2001 roku - oba wyścigi wygrał Michael Schumacher, a w 2002 roku serię zwycięstw rodziny Schumacherów wydłużył młodszy brat Michaela - Ralf.

W 2003 roku Kimi Raikkonen odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w karierze. Niższe stopnie podium zajęli Rubens Barrichello i Fernando Alonso. Michael Schumacher dostał karę za kolizję z Jarno Trullim na pierwszym okrążeniu wyścigu, przez co musiał się zadowolić tylko szóstym miejscem.

W następnym sezonie Michael Schumacher zrewanżował się rywalom i odniósł trzecie zwycięstwo w sześcioletniej historii Grand Prix Malezji. Juan Pablo Montoya mocno naciskał Niemca w decydujących momentach wyścigu, ale na linii mety różnica pomiędzy dwoma zawodnikami wyniosła niecałe pięć sekund.

Ostatnie dwa lata należały do kierowców Renault - w 2005 roku zwyciężył Fernando Alonso, a w 2006 roku Fisichella, dla którego było to jedyne zwycięstwo w sezonie. Alonso tym razem był drugi, trzecie miejsce padło łupem Jensona Buttona w Hondzie.

Oto jak Jenson Button opisuje okrążenie toru Sepang.

„Pod koniec prostej startowej osiągamy prędkość 300 km/h na szóstym biegu i mocno hamujemy przed pierwszym zakrętem, który pokonywany jest na drugim biegu z prędkością 75 km/h.”

„Pierwszy zakręt błyskawicznie przechodzi w kolejny, jeszcze wolniejszy lewy zakręt, który przejeżdżamy z prędkością 70 km/h. Od tego momentu mocno przyśpieszamy i następny prawy zakręt bierzemy na pełnym gazie osiągając 285 km/h na najwyższym biegu.”

„Następnie mocno hamujemy, redukujemy do dwójki i wchodzimy w następny prawy zakręt z prędkością 105 km/h. Kolejny długi lewy pokonywany jest na czwartym biegu - pierwsza część przy prędkości około 250 km/h, później nieznacznie zwalniamy do 230 stabilizując bolid delikatnym dohamowaniem lewą stopą.”

„Lewy zakręt przechodzi w prawy, brany na czwartym biegu przy podobnej prędkości i następnie przyśpieszamy na krótkiej prostej do 275 km/h. Następny prawy pokonujemy na trójce z prędkością 170 km/h. Po nim następuje krótka prosta, na której na piątym biegu osiągamy 280 km/h i następnie hamujemy do bardzo wolnego, ciasnego lewego zakrętu pokonywanego na pierwszym biegu z prędkością 70 km/h.”

„Przez długi prawy zakręt mkniemy na czwartym biegu. Następny prawy zakręt jest bardzo trudny - szczególnie na wejściu - pokonywany jest na trójce przy prędkości 140 km/h. Kolejny zakręt w lewo jest ekstremalnie szybki - jedziemy w nim na piątym biegu z prędkością dochodzącą do 250 km/h i prowadzi do przedostatniego zakrętu pokonywanego na drugim biegu przy 115 km/h.”

„Na długiej prostej uzyskujemy podobne prędkości do tych osiąganych na prostej startowej i mocno hamujemy do ostatniego zakrętu, który pokonywany jest na drugim biegu z prędkością 80km/h. Zakręt ten prowadzi na prostą startową i mijamy linię mety przy 265 km/h.”