Renault

szczypa

Renault po raz pierwszy pojawiło się w Formule 1 w 1977, gdy zezwolono na korzystanie z silników Turbo. W pierwszym wyścigu podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone Jean-Pierre Jabouille za kierownicą Renault RS01 zakwalifikował się dopiero na dwudziestym pierwszym miejscu. Renault nie ukończyło tego i czterech innych wyścigów w pierwszym sezonie, jednak nowy silnik Turbo był rewolucyjny.

W 1983 roku Alain Prost o dwa punkty przegrał tytuł mistrzowski z Nelsonem Piquetem. W następnym sezonie Prost przeszedł do McLarena i Renault zaczęło mieć kłopoty. Po tym jak w 1984 i 1985 Renault zakończyło sezon na odpowiednio piątym i siódmym miejscu zapadła decyzja o wycofaniu się z Formuły 1.

ING Renault F1

Łącznie w latach 1977-1985 zespół wziął udział w 123 Grand Prix, zdobył trzydzieści jeden Pole Position i piętnaście razy wygrywał. Ani razu nie udało się jednak wygrać żadnego z tytułów mistrzowskich - na tą chwilę zespół musiał czekać aż do 2005 roku.

Renault powróciło do Formuły 1 już w 1989 roku, ale nie jako zespół, lecz jako dostawca silników. Producent współpracował najpierw z Williamsem, a później z Benettonem, których bolidy wielokrotnie wygrywały wyścigi i tytułu mistrzowskie.

W 2002 Renault zakupił zespół Benetton i powrót w roli konstruktora stał się faktem. Trzy pierwsze sezony to średnia, ale równa jazda - zespół dwukrotnie był czwarty, a w 2004 roku trzeci. Ostatnie dwa lata to dwa tytuły mistrzowskie konstruktorów i kierowców.

Niestety po dwóch „tłustych latach” nadszedł kryzys, który spowodowany był przesiadką na opony Bridgestone i odejściem Fernando Alonso. Ostatecznie Renault tylko dzięki dyskwalifikacji McLarena zakończyło sezon na trzeciej pozycji wśród konstruktorów.