Barcelona - Hiszpania

szczypa

Tor w Barcelonie został zbudowany w 1991 roku po tym jak Hiszpańska Federacja Motorowa zdecydowała o zakończeniu organizowania GP Hiszpanii na czterech różnych torach na zmianę.

Tor o długości 4.627 kilometrów zlokalizowany jest na północ od stolicy Katalonii, a jego rozkład jest uważany za jeden z najlepszych na Świecie - w końcu został zaprojektowany głównie z myślą o wyprzedzaniu, a nie „paradzie”. To wszystko sprawia, że wyścigi na tym torze są wyjątkowo widowiskowe. Najlepszym miejscem do wyprzedzania jest pierwszy zakręt, który jest poprzedzony ponad kilometrową prostą. Ostry prawy zakręt wymaga silnego i długiego hamowania, a duża ilość miejsca poza torem sprawia, że nawet nieudane manewry kończą się bezpiecznie.

Circuit de Catalunya dzięki swojemu rozkładowi i lokalizacji jest szczególnie lubiany przez zespoły jako miejsce testów. Tor wymaga doskonałej aerodynamiki i szczególnie w tym obszarze daje projektantom okazję sprawdzenia swoich rozwiązań w praktyce. Lokalizacja geograficzna toru sprawia, że można na nim testować praktycznie przez cały rok, jednak zdarzały się już przypadki, że testy musiały zostać odwołane z powodu opadów śniegu.

Pierwszy wyścig został wygrany przez Nigela Mansella w Williamsie, po tym jak silnik w Ferrari Gerharda Bergera eksplodował, a Ayrton Senna dokonał złego wyboru opon podczas ciągle zmieniających się warunków.

Brytyjczyk powtórzył sukces rok później, jednak głównym wydarzeniem było drugie miejsce ówczesnego debiutanta Michaela Schumachera. Tor po raz kolejny okazał się pechowy dla Ayrtona Senny, który stracił kontrolę nad bolidem i zakończył wyścig na bandzie.

W 1993 roku Alan Prost wygrał w iście profesorskim stylu przed Senną, a w 1994 roku Damon Hill dał zespołowi Williamsa pierwsze zwycięstwo po śmierci legendarnego Brazylijczyka. Drugi był zmierzający po swój pierwszy tytuł mistrzowski Michael Schumacher.

Kolejne dwa wyścigi w Hiszpanii były zdominowane przez Schumachera, który dopiero w 1997 roku musiał uznać wyższość Jacquesa Villeneuvea. Kolejne trzy Grand Prix padły łupem Miki Hakkinena. Z kolei 2000 i 2001 rok to powrót Schumachera na najwyższy stopień podium w stolicy Katalonii.

W 2003 roku ponownie triumfował Schumacher, jednak tym razem przed wschodzącą gwiazdą i wielką nadzieją Hiszpanii - Fernando Alonso, i swoim kolegą z zespołu Rubensem Barrichello.

W 2004 roku Ferrari "zmiotło" konkurencję, a w 2005 roku poniosło jedną z bardziej gorzkich porażek - Schumacher ledwo utrzymywał się w połowie stawki, a po dwóch "kapciach" musiał wycofać się z wyścigu. Zwycięstwo z ponad półminutową przewagą odniósł Kimi Raikkonen. Przed wyścigiem w 2005 roku tor został poddany delikatnemu liftingowi, ale co ważniejsze pierwszy raz od oddania do użytku otrzymał całkowicie nową nawierzchnię.

Ostatni wyścig to trochę niespodziewane zwycięstwo gospodarza Fernando Alonso, po tym jak treningi i pierwsze kwalifikacje zostały zdominowane przez "czerwonych". Było to pierwsze zwycięstwo Fernando w Hiszpanii.

[/img]